Lens Based Art
Cyanotypie als Modern Stilleven: Schoonheid en vergankelijkheid
In mijn werk komen leven, verval en herhaling samen. Moderne composities van het stilleven – een eigentijdse vertaling van schoonheid, vergankelijkheid en kracht in herstel
.
Ik grijp terug naar het klassieke stilleven uit de schilderkunst, met name de zeventiende-eeuwse vanitas-stillevens. Mijn werk presenteert een modern “stilleven” waarin verdord blad en andere vergankelijke natuurvormen verwijzen naar het verstrijken van de tijd en de cyclus van leven en dood. Maar waar de 17e-eeuwer een omgevallen glas of kaars zou gebruiken om aan de dood te herinneren, voeg ik subtiele vanitas-symbolen van onze eigen consumptiemaatschappij toe zoals een stukje plastic of gerafeld nylon.
De basis van mijn techniek is fotografie. Analoge fotografische processen zoals cyanotypie en caseïnedruk combineer ik met schildertechnieken. Hierdoor voeg ik een menselijke laag toe aan het werk. Door het samengaan van deze technieken ontstaat een gelaagdheid waarin beide media elkaar versterken: de fotografie biedt structuur en detail, de schilderkunst brengt textuur, emotie en verbeelding.
In deze gelaagdheid – letterlijk in de techniek, figuurlijk in de betekenis –suggereer ik het verstrijken van tijd. Alsof elk element een tijdslaag representeert. In het cyaanblauw lijken de objecten op vondsten uit een archeologische opgraving of blauwdrukken in een oud boek.
Mijn inspiratie, cyanotypie in botanische context, verkreeg ik mede door het werk van Anna Atkins. Deze fotograaf (1799-1871), was pionier op het gebied van de cyanotypie. Zij bracht een boek uit met cyanotypische afbeeldingen van varens en planten. Zij wordt ook wel gezien las de eerste vrouwelijke fotograaf.
Het formaat van mijn werk is ontleend aan de oosterse kunst, met symbolen van leven, vergankelijkheid en hernieuwde groei.